Katedra Historii Sztuki XX w.
w Europie Środkowej i na Emigracji

Konferencje planowane

29.09.2023

Zapraszamy do udziału w interdyscyplinarnej konferencji naukowej "Miasto (z) liter – typografia i liternictwo w przestrzeni publicznej". Konferencja, współorganizowana przez Katedrę Historii Sztuki XX w. w Europie Środkowej i na Emigracji Wydziału Sztuk Pięknych UMK, odbędzie się w dniach 28–29 listopada 2023 roku w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu.
 
Szczegółowe informacje znajdą Państwo w załączniku lub na stronach:
https://wozownia.pl/miasto-z-liter/ oraz
https://www.facebook.com/events/842908934118572/842908937451905/?ref=newsfeed
 
Osoby zainteresowane udziałem w konferencji prosimy o nadsyłanie propozycji referatów do 29 października 2023 roku na adres: miastozliter@gmail.com.
miasto z liter - banner.jpg

Uwaga!  Katedra Historii Sztuki XX wieku w Europie Środkowej i na Emigracji organizuje konferencję naukową. (Tu można pobraćformularz zgłoszeniowy).

AUTOREFERENCYJNOŚĆ W SZTUCE: METAJĘZYK, PERSYFLAŻ, TECHNIKA

Komitet organizacyjny:

prof. dr hab. Irena Dżurkowa-Kossowska

prof. dr hab. Jan Wiktor Sienkiewicz

dr Ewa Doleżyńska-Sewerniak

dr Emilia Ziółkowska-Ganc

dr Magdalena Maciudzińska-Kamczycka

mgr Szymon Owsiański

mgr Ewa Sobczyk           

Tematyka konferencji koncentruje się na pojęciu „autoreferencyjności” odniesionym do sztuk wizualnych bez ograniczeń czasowych i przestrzennych. Intryguje nas „mowa sztuki o sztuce”, metakomentarz o idiosynkratycznych cechach języka (audio)wizualnego wpisany w artystyczną formę, niezależnie od epoki i geokulturowego usytuowania. Chcemy poddać namysłowi i analizie różne sposoby odczytania i interpretacji dyskursywnej kategorii autorefleksji zarówno w teorii i krytyce artystycznej jak i w twórczej praktyce. Zajmować nas będą nie tylko różne idiomy modernizmu, mającego z definicji charakter autoreferencyjny.  Modernizm, jak wskazuje wielu autorów, jest pojęciem niedookreślonym, rozmaicie rozumianym, a zarazem bardzo szeroko stosowanym i odnoszonym do wielu różnych, niekiedy ze sobą konkurujących bądź wzajemnie się kontestujących nurtów i zjawisk artystycznych XX w. – fowizmu, ekspresjonizmu, kubizmu, orfizmu, abstrakcji, minimalizmu i konceptualizmu – by wymienić tylko kilka najważniejszych trendów. W odniesieniu do modernizmu, akcentującego swą specyficzną składnię, język i fizykalność artystycznych obiektów, implikującego ciągłą analizę, puryfikację i redukcję własnych środków wyrazu, interesują nas przede wszystkim case studies – materiały dotychczas nieopracowane, rozszerzające znacząco dotychczasową egzemplifikację nurtu.  

Sięgnijmy po inne przykłady stosowania metajęzyka w dziejach sztuki XX w. – w nowym klasycyzmie i neorealizmie lat 20. i 30., w transawangardzie i postmodernizmie począwszy od lat 60. To nurty podejmujące radykalną krytykę autoreferencyjności i apologii postępu w modernizmie, kultywujące tradycję i adaptujące konwencje przedstawieniowe dawnych epok do współczesnych celów – komentowania, afirmowania bądź piętnowania realiów życia społecznego, polityki i ekonomii, czy też snucia refleksji nad kondycją ludzką w zmienionym przez wojenne kataklizmy świecie. „Cytowanie” dzieł dawnych mistrzów, po to by zaznaczyć zakorzenienie w tradycji, a zarazem dystans, niekiedy ironiczny, wobec niej uzyskany, stworzyło poetykę persyflażu, znamienną dla twórców pittura metafisica, Neue Sachlichkeit i realizmu magicznego. Pastisz, parafraza i persyflaż to słowa klucze dla neoklasycystów i neorealistów lat 20. i 30. „Cytowanie” rozpoznawalnych dzieł sztuki to także wyróżnik strategii dwudziestowiecznych transawangardystów i postmodernistów poddających dekonstrukcji kulturowe mity i kanony, żonglujących arbitralnie okruchami tradycji. Postawa eklektyzmu i synkretyzmu stanowiła przejaw swoistej autorefleksji – odmiennej od modernistycznej, lecz aktualizującej elementy własnej genealogii, a więc snującej refleksję nad własną naturą i kondycją.

Zachęcamy historiografów sztuki, kulturoznawców, filozofów kultury, krytyków sztuki, filmoznawców, artystów i konserwatorów do podjęcia wyżej nakreślonej tematyki i odniesienia się do uszczegółowionych poniżej problemów bądź do zaproponowania zbliżonych tropów tematycznych:

- metajęzyk w dziełach sztuki średniowiecza

- sztuka nowożytna o „sobie samej”

- modernizm, antymodernizm i postmodernizm – zbliżenia, konfrontacje i antynomie

- architektura jako forma pamięci – reinterpretacje dawnych prototypów

- autoreferencyjność w sztuce jako próba stworzenia modelu nowego społeczeństwa

- autoreferencyjność w sztuce jako narzędzie narodowej autoafirmacji

- laboratorium metajęzyka w sztuce nowych mediów

- strategie autoreferencyjne w przestrzeni wystawienniczej – galeryjnej i muzealnej

-  stosowanie materiałów i technik specyficznych dla sztuki minionych epok

-  imitacje dawnych technik za pomocą nowych materiałów i narzędzi 

Propozycje tematów referatów wraz z jednostronicowymi abstraktami prosimy zgłaszać pocztą elektroniczną na adres: autoreferncyjnosc@onet.pl – do dnia 10 kwietnia 2020 roku. 

Opłata konferencyjna wynosi 350 zł. (płatna do 05 maja 2020 roku). 

Potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia oraz dalsze informacje organizacyjne zostaną przesłane do 30 kwietnia 2020 roku. 

Teksty, zredagowane zgodnie ze wskazówkami wydawniczymi, zostaną opublikowane po pozytywnej opinii redaktorów i recenzentów.

 

 

 

 

Katedra Historii Sztuki XX w.
w Europie Środkowej i na Emigracji