Współpraca ze środowiskiem
Kierunki badań naukowych podejmowanych w Katedrze Historii Sztuki XX wieku w Europie Środkowej i na Emigracji oparte są na szerokich zainteresowaniach badawczych jej pracowników. Katedra powołana została do życia z dniem 1 października 2019 roku poprzez połączenie dwóch Zakładów: Zakładu Historii Sztuki Nowoczesnej i Zakładu Historii Sztuki i Kultury Polskiej na Emigracji, działających w ramach Katedry Historii Sztuki i Kultury na Wydziale Nauk Historycznych do końca września 2019 roku. Główny akcent w prowadzonych badaniach położony jest na geokulturową specyfikę Europy Środkowo-Wschodniej, a także znaczenie i wkład polskiej sztuki i polskich artystów od XIX do XXI wieku w krajach ich osiedlenie (polska sztuka na emigracji). Analizowane jest także oddziaływanie na sztukę ideologii regionalizmu akcentującej idiosynkratyczne tradycje lokalne komplementarne wobec procesów globalizacji kulturowych wzorców. Badania te wpisują się w debatę, dotyczącą istoty i roli tożsamościowych modeli wytwarzanych w sferze kultury w zmieniających się społeczno-politycznych warunkach współczesności. Podejmowane są próby diagnozy procesów reinterpretacji starych oraz kreowania nowych narodowych i lokalnych narracji, zarówno w odniesieniu do okresu międzywojennego, jak i do czasów żelaznej kurtyny oraz trzydziestu lat, które upłynęły od czasu upadku muru berlińskiego, zmieniającego zimnowojenny podziału Europy po drugiej wojnie światowej.